Urodził się 7 grudnia 1895 r. w majątku Trzebcz Szlachecki pow. Chełmno. Syn Ludwika i Marii ze Świackich.

Ukończył gimnazjum realne w Bydgoszczy (1914 r.).

W czasie I wojny światowej od 2 lutego 1915 r. w armii niemieckiej, służył w 13 pułku ułanów. Ukończył Szkołę Podchorążych Kawalerii w Dobritz koło Berlina. Z dniem 11 listopada 1915 r. mianowany ppor. kaw. W składzie 13 pułku ułanów walczył na froncie rosyjskim, w Belgii i Francji. Ranny w sierpniu 1916 r. w lewy policzek nad Stochodem. W okresie od 12 grudnia 1916 do 15 sierpnia 1917 r. był instruktorem w 2 pułku ułanów Legionów Polskich w Mińsku Mazowieckim. Następnie ponownie w armii niemieckiej; walczył na froncie rosyjskim i francuskim. W 13 pułku ułanów służył do 3 marca 1919 r.

Od stycznia do maja 1919 r. pracował w Organizacji Wojskowej Pomorza. 

Po przekroczeniu polskiej granicy 26 czerwca został przydzielony do 16 pułku ułanów. W jego składzie (jako dowódca 1 szwadronu) uczestniczył w walkach z bolszewikami. 

26 kwietnia 1920 r. podczas ataku 1 szwadronu na Husiatyn por. Ślaski miał decydujący udział w zdobyciu północnej części miasta i dworca towarowego. Przez kilkanaście godzin powstrzymywał ogień nieprzyjaciela, biorąc osobiście udział w walkach na białą broń. Wytrzymał bezpośredni atak pociągu pancernego.

25 lipca 1920 r. por. Ślaski z 1 szwadronem podczas luzowania przez 16 p.uł. 1 p.szwol. został chwilowo poza prawym skrzydłem linii bojowej. Zaatakowany przez wroga, poderwał swój szwadron i rzucił do kontrszarży, nieprzyjaciel został rozbity – zostawił zabitych, taczankę z kaemem i sztandar.

26 lipca 1920 r. por. Ślaski na czele swego 1 szwadronu 16 p.uł. z 2 kaemami obsadzał okopy pod Szczurowicami. Nieprzyjaciel cały dzień ostrzeliwał okopy huraganowym ogniem artylerii, a wieczorem zaatakowała kawaleria Budionnego. Por. Ślaski, chory i wycieńczony, z garstką żołnierzy powstrzymał wroga, nieprzyjaciel nie sforsował okopu.

1 września 1920 r. mianowany rtm. kaw. (z dniem 1 kwietnia). W okresie od 28 grudnia 1920 do 20 marca 1921 r. dowodził szwadronem zapasowym 16 pułku ułanów. 7 maja urlopowany, po czym 15 października przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, 19 marca 1939 r. awansował na mjr. rez. kaw.

Gospodarował w rodzinnym majątku Trzebcz.

Działacz społeczny – sprawował funkcję prezesa Pomorskiego Związku Ziemian, Powiatowego Towarzystwa Rolniczego, prezes Naczelnej Rady Organizacji Ziemiańskich, radca Izby Przemysłowo-Rolniczej w Gdyni i pomorskiej Izby Rolniczej w Toruniu, członek Rady Wojewódzkiej Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, członek rady Komunalnej Kasy Oszczędności w Chełmnie, członek zarządu cukrowni „Unisław”.

Wybrany na posła do Sejmu RP z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem w okręgu wyborczym nr 101 (Toruń miasto i powiat, Chełmno, Wąbrzeźno), funkcję tę piastował w latach 1935-1938. Od 1938 r. bezpartyjny senator z województwa pomorskiego.

We wrześniu 1939 r. zgłosił się w Ośrodku Zapasowym Pomorskiej Brygady Kawalerii w Garwolinie (w nadwyżkach 16 pułku ułanów). 18 września w Jabłonowie pow. Kopyczyńce dostał się do niewoli sowieckiej. Był więziony w Kamieńcu Podolskim, a następnie przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 035/4 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. 

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.

Żonaty z Marią Iwoną Horach, miał z nią synów Jana (ur. 1934) i Andrzeja (ur. 1938) oraz córkę Iwonę Marię (ur. 1935) zamężną Dąbrowską.

Jest wymieniony na tablicy w Sejmie RP, poświęconej parlamentarzystom poległym i zamordowanym w latach II wojny światowej, jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie..

CAW, I.482-2929, VM; K. Banaszek, W.K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; J. K[iński], w: Po memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1990, nr 1-2; Kto był kim w Drugiej Rzeczpospolitej, Warszawa 1994; „Monitor Polski” 1933, nr 171; D. Mycielska, J.M. Zawadzki, Senatorowie zamordowani, zaginieni, zmarli w latach II wojny światowej, Warszawa 2009; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; E. Tomkowiak, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz.2, Koszalin 1993.