Urodził się 30 maja 1893 r. w Łomży. Syn Aleksandra i Felicji z Łubów.

W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej (7 pułk ułanów), uzyskując stopień ppor. kaw.

Od grudnia 1917 r. w 5 pułku ułanów II Korpusu Polskiego. Dowodził plutonem 4 szwadronu. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja 1918). Następnego dnia, po kapitulacji korpusu, dostał się do niewoli. Do jesieni przebywał w niej w Brześciu nad Bugiem.

8 grudnia przydzielony do 5 pułku ułanów w Mińsku Mazowieckim. Dowodził plutonem 3 szwadronu. 3 stycznia 1919 r. wyjechał na front ukraiński. Do maja walczył z Ukraińcami w okolicach Lwowa; dowodził wówczas plutonem 2 szwadronu. Od połowy maja do września służył w szwadronie zapasowym w Garwolinie, przeważnie pełniąc w nim funkcję adiutanta. Od września ponownie na froncie. Z dniem 1 kwietnia 1920 r. awansował na por. kaw.

Po zakończeniu wojny objął funkcję adiutanta 5 pułku ułanów. Zweryfikowany jako rtm. kaw. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, w październiku 1922 r. odkomenderowany do dyspozycji komendanta Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, potem został II oficerem sztabu 1 Brygady Jazdy. Od 15 sierpnia 1923 r. tłumacz w Szkole Sztabu Generalnego. Od lipca 1925 r. w 22 pułku ułanów. Potem w 4 pułku ułanów (1928) i od 1930 r. w Korpusie Ochrony Pogranicza (kolejno w pułkach KOP „Podświle” i „Głębokie”). Awansowany 1 stycznia 1932 r. na mjr. kaw. W 1933 r. został kwatermistrzem 23 pułku ułanów. Potem służył w 26 pułku ułanów, a od 1937 r. był zastępcą dowódcy 2 pułku strzelców konnych. 19 marca 1939 r. awansował na ppłk. kaw. Wkrótce potem został inspektorem Południowej Grupy Kawalerii KOP w Łucku. 

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na płk. 

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie, jest wymieniony na tablicy pamiątkowej ofiar zbrodni w kościele pw. św. Katarzyny w Zamościu.

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cygan, W.K. Cygan, Ziemia mińska na drodze do niepodległości 1914-1921, Mińsk Mazowiecki-Warszawa 2008; L. Fabianowicz, Oficerowie 5 Pułku Ułanów Zasławskich zamordowani przez NKWD w 1940 roku, „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1997, nr 154; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; „Monitor Polski” 1933, nr 131; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków2006.