Urodził się 2 grudnia 1896 r. w Warszawie. Syn Ludwika i Władysławy ze Skowrońskich.

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. W 1920 r. służył w Szpitalu Mokotowskim.

Zweryfikowany jako por. plek. ze starszeństwem z 1 czerwca 1921 r., w latach 1923-1924 służył w 1 baonie sanitarnym i był odkomenderowany celem dokończenia studiów na Uniwersytecie Warszawskim. W 1928 r. w 72 pułku piechoty. W 1930 r. uzyskał dyplom lekarski. W 1932 r. zajmował stanowisko lekarza w 18 pułku artylerii lekkiej. 1 stycznia 1933 r. awansował na kpt. lek. W latach 1933-1935 był hospitantem w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po jej ukończeniu pełnił służbę w 9 szpitalu okręgowym, a następnie (1936-1938) w szefostwie sanitarnym Okręgu Korpusu nr I w Warszawie. W 1938 r. przeszedł w stan spoczynku.

Mieszkał w Sulejówku.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 036/4 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. W 1943 r. jego zwłoki zidentyfikowano (nr 862); znaleziono przy nich legitymację służbową.

Pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Żonaty z Janiną Nowaczyńską, miał troje dzieci.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie, jest wymieniony na tablicy w kościele w Sulejówku.

W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1967; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1938, Warszawa 1938; Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na rok 1936, Warszawa 1936; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; P. Stawecki, Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej, Wrocław 1997.