Urodził się 19 grudnia 1902 r. w Warszawie. Syn Wojciecha i Józefy.

Od 1919 r. w Wojsku Polskim. W szeregach 1 pułku szwoleżerów brał udział w walkach z bolszewikami. W 1921 r. został przeniesiony do rezerwy.

W 1924 r. powołany do służby czynnej, ukończył Szkołę Podoficerów Zawodowych Kawalerii. Przydzielony do 7 pułku ułanów w Mińsku Mazowieckim, w 1924 r. został skierowany do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza. Był żołnierzem szwadronu KOP „Iwieniec”, batalionu KOP „Podświle”, a od 1934 r. szefem baonu KOP „Stołpce”.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppor.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003.