Urodził się 14 lipca 1890 r. w Borkowicach. Syn Józefa i Stefanii z Płużańskich.

Ukończył szkołę handlową w Radomiu (1909 r.), absolwent Politechniki Lwowskiej (1914 r.).

W czasie I wojny światowej od 7 sierpnia 1914 r. w oddziale Józefa Piłsudskiego. Był oficerem sztabu 1 pułku piechoty LP, sprawował funkcję oficera ordynansowego Józefa Piłsudskiego. Mianowany 9 października 1914 r. ppor. piech., 11 maja 1915 r. został adiutantem 7 pułku piechoty LP. W kwietniu 1916 r. przeszedł do 2 szwadronu 1 pułku ułanów LP. Odbył całą kampanię wojenną I Brygady.

Po kryzysie przysięgowym był internowany przez Niemców w Beniaminowie (19 lipca 1917-2 sierpnia 1918 r.). Należał do najdłużej więzionych oficerów.

Uwolniony, wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. 9 listopada przeniesiony do szwadronu lokalnego w Grodzisku, zaś 21 listopada do 5 pułku ułanów w Mińsku Mazowieckim, w którym przebywał do 3 stycznia 1919 r. Dowodził plutonem 2 szwadronu. Z pułkiem uczestniczył w działaniach na wschodzie. W maju 1919 r. został zastępcą dowódcy szwadronu zapasowego, a potem komendantem szkoły podoficerskiej. 1 stycznia 1920 r. otrzymał przydział do szkoły podoficerów kawalerii w Przemyślu. Tego też dnia awansował na por. kaw. W okresie od sierpnia 1920 do kwietnia 1921 r. służył w dowództwie I Brygady Jazdy.

Zatwierdzony 19 stycznia 1921 r. jako rtm. kaw. (z 1 kwietnia 1920), od 12 kwietnia 1921 do 1928 r. służył w 5 pułku ułanów w Ostrołęce. Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919. Był dowódcą II dyonu, kwatermistrzem pułku (do 7 lutego 1925) oraz zastępcą dowódcy szwadronu zapasowego. W tym też roku przydzielony do Oddziału V, potem do Oddziału II, Sztabu Generalnego w Warszawie. 1 stycznia 1928 r. awansował na mjr. kaw. i został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii, później był inspektorem Rejonowego Inspektoratu Koni we Lwowie. 31 października 1930 r. z dyspozycji szefa Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych został przeniesiony w stan spoczynku.

W 1934 r. był urzędnikiem Ministerstwa Skarbu, następnie dyrektorem Izby Skarbowej we Lwowie, zaś przed wojną dyrektorem tamtejszej Okręgowej Dyrekcji Ceł.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

Zamordowany w kwietniu lub maju 1940 r. w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 4 kl., Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.

Był żonaty.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; L. Fabianowicz, Oficerowie 5 Pułku Ułanów Zasławskich zamordowani przez NKWD w 1940 roku, „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1997, nr 154; P. Hubiak, Belina i jego ułani, Kraków 2003; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; „Monitor Polski” 1931, nr 251; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934; S.F. Składkowski, Beniaminów 1917-1918, Warszawa 1935; S.F. Składkowski, Moja służba w Brygadzie. Pamiętnik polowy, Warszawa 1990; J. Smoleński, 1 Pułk Ułanów Legionów Polskich Beliny im. Józefa Piłsudskiego, „Beliniak” 1960, nr 11; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” 2006, t. 20.