Urodził się 27 sierpnia 1906 r. w Mińsku Mazowieckim. Syn Pawła i Leokadii.

Ukończył Państwową Szkołę Handlową w Warszawie (1925 r.).

Odbył służbę wojskową w Baonie Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 9 w Berezie Kartuskiej. Z dniem 1 stycznia 1932 r. mianowany ppor. rez. piech.

Był instruktorem Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Do 1938 r. pracował w obwodzie powiatowym LOPP w Węgrowie, a następnie w Janowie Lubelskim.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. 

Wywieziony na podstawie listy nr 022/2 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. W 1943 r. jego zwłoki zidentyfikowano (nr 1520); znaleziono przy nich wizytówki i książeczkę wojskową.

Pośmiertnie (2007) awansował na por.

Żonaty z Marią Newerlich, miał córkę Kazimierę i syna Bohdana.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; Rocznik oficerski rezerw 1934; J. S[nitko]-R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1996, nr 2.