Urodził się 25 lipca 1909 r. w kolonii Starogród koło Siennicy. Syn Bolesława i Zofii z Sobkowiczów.

Ukończył Wydział Drogowo-Budowlany Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej w Warszawie (1930 r.). 

Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy w Zambrowie. Odbył ćwiczenia w rezerwie w 43 pułku piechoty (1932, 1933). Z dniem 1 stycznia 1934 r. mianowany ppor. rez. piech. Kolejne ćwiczenia w rezerwie odbył w 1935 r. w 36 pułku piechoty, a w 1937 r. ukończył czterotygodniowy kurs przeciwgazowy.

Sportowiec, bokser. Mistrz Warszawy w wadze muszej (w latach 1927, 1928, 1930 i 1931) i koguciej (1932-1934). Dwukrotny wicemistrz Polski (1930, 1933), trzykrotny reprezentant Polski. Reprezentował KS „Varsovia” i KS „Polonia”. Karierę sportową zakończył w 1935 r.

Mieszkał w Warszawie. Jako technik drogowo-budowlany pracował na stacji PKP we Włochach.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. 

Wywieziony na podstawie listy nr 035/2 z 16 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. W 1943 r. jego zwłoki zidentyfikowano (nr 3586); znaleziono przy nich legitymację oficera rezerwy, legitymację urzędniczą, pocztówki, fotografie, różaniec i stałą kartę jazdy.

Pośmiertnie (2007) awansował na por.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; U. O[lech], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1993, nr 3; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003; B. Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II wojny światowej 1939-1945, Warszawa 1999.