Urodził się 23 listopada 1901 r. w Strachominie koło Latowicza. Syn Piotra i Weroniki z Pielsów.

Ukończył Politechnikę Warszawską (1928 r.), uzyskując dyplom inżyniera geodety.

W1929 r. był elewem w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty. Odbył ćwiczenia w rezerwie w 80 pułku piechoty w 1931 i 1933 r. 1 stycznia 1932 r. mianowany ppor. rez. piech., 1 stycznia 1936 r. awansował na por. rez. geogr.

Prowadził biuro geodezyjne w Warszawie, a od 1933 r. w Mińsku Mazowieckim.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, służył w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Uczestniczył w obronie Lwowa. Po kapitulacji załogi miasta (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Pośmiertnie (2007) awansowany na mjr. (!).

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2006; Zmiany w rejestrach mierniczych przysięgłych, „Przegląd Mierniczy” 1933, nr 5..