Urodził się 25 lutego 1893 r. w Miedwiedowcach w Rosji. Syn Bolesława i Marii z Romanowskich.

Ukończył gimnazjum w Kijowie.

W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Ukończył Szkołę Jazdy w Jelizawietgradzie. W armii rosyjskiej uzyskał stopień ppor. kaw.

Od 14 listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Przydzielony do 4 szwadronu 5 pułku ułanów w Mińsku Mazowieckim, został dowódcą plutonu. 3 stycznia 1919 r. wyjechał z Mińska Mazowieckiego na front ukraiński. Wyróżnił się pod Ołyką (17 maja). Od czerwca dowodził plutonem w szwadronie ckm. 1 grudnia 1919 r. awansował na por. kaw. dowodził 4 szwadronem. Uczestniczył w walkach z bolszewikami, wyróżnił się pod Przewałówką (6 stycznia 1920).  

W połowie maja 1921 r. został dowódcą plutonu 1 szwadronu. Zweryfikowany jako por. kaw. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r., w październiku 1922 r. został przeniesiony do rezerwy. 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. br. panc.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku, 

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Żonaty (od 1922 r.).

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; J. Cygan, W.K. Cygan, Ziemia mińska na drodze do niepodległości 1914-1921, Mińsk Mazowiecki-Warszawa 2008; L. Fabianowicz, Oficerowie 5 Pułku Ułanów Zasławskich zamordowani przez NKWD w 1940 roku, „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1997, nr 154; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.