Polityka ochrony dzieci przed krzywdzeniem

obowiązująca w Muzeum Ziemi Mińskiej w Mińsku Mazowieckim  

Preambuła

Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników Muzeum jest praca dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Pracownik Muzeum traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracownika wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie.

Pracownik Muzeum, realizując powyższe cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych Muzeum oraz swoich kompetencji.

Rozdział I – Objaśnienie terminów

1.  Pracownikiem Muzeum jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia.

2.  Dzieckiem jest każda osoba do ukończenia 18. roku życia.

3.  Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W myśl niniejszego dokumentu opiekunem jest również rodzic zastępczy.

4.  Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców dziecka. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka, należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinno-opiekuńczy.

5. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego lub czynu Karalnego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym pracownika Muzeum, lub zagrożenie dobra dziecka,  w tym jego zaniedbywanie.

6. Osoba odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem to wyznaczony przez Dyrektora Muzeum pracownik sprawujący nadzór nad realizacją polityki ochrony dzieci przed krzywdzeniem w instytucji.

7. Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka.

Rozdział II – Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci

1. Pracownicy Muzeum posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają Uwagę na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci.

2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka pracownicy Muzeum podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywują ich do szukania dla siebie pomocy.

3. Pracownicy Muzeum monitorują sytuację i dobrostan dziecka.

Rozdział III – Zasady bezpiecznej rekrutacji

1. Realizując proces rekrutacji Muzeum jest zobowiązane sprawdzić osobę zatrudnianą w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestrze osób w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. Rejestr jest dostępny na stronie: rps.ms.gov.pl. By móc uzyskać informacje z rejestru z dostępem ograniczonym, jest konieczne uprzednie założenie profilu Muzeum. Aby sprawdzić osobę w Rejestrze Muzeum potrzebuje następujących danych kandydata/kandydatki: 

1. imię i nazwisko, 
2. data urodzenia, 
3. PESEL, 
4. nazwisko rodowe, 
5. imię ojca, 
6. imię matki. 

Wydruk z Rejestru należy przechowywać w aktach osobowych pracownika.

2. Muzeum wymaga od kandydata/kandydatki na stanowiska, które będą miały bezpośredni kontakt z dziećmi załączenia do dokumentów informacji z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1939), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego
3. Gdy pozwalają na to przepisy prawa, Muzeum jest zobowiązane do domagania się od osoby zatrudnianej zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego. Zaświadczenia z KRK można domagać się wyłącznie w przypadkach, gdy przepisy prawa wprost wskazują, że pracowników w zawodach lub na danych stanowiskach obowiązuje wymóg niekaralności. Od 15 lutego 2024 roku wymóg niekaralności obowiązuje każdą osobę, która będzie miała bezpośredni kontakt z dziećmi.  
4. W przypadku niemożliwości przedstawienia zaświadczenia Muzeum jest zobowiązane poprosić kandydata/kandydatkę o złożenie oświadczenia o niekaralności oraz o braku toczących się wobec niego/niej postępowań przygotowawczych, sądowych i dyscyplinarnych za przestępstwa i inne czyny popełnione przeciwko dzieciom. Odmowa złożenia takiego oświadczenia nie może rodzić dla kandydata/kandydatki żadnych negatywnych konsekwencji, w tym być wyłączną podstawą odmowy zatrudnienia. 

Rozdział IV – Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka przez rówieśników

1. W przypadku uzyskania przez pracownika Muzeum informacji, że dziecko jest krzywdzone przez rówieśników lub istnieje takie podejrzenie, pracownik ma obowiązek przekazania uzyskanej informacji  Dyrektorowi Muzeum lub osobie wyznaczonej przez Dyrektora. W przypadku ich nieobecności Dyrektorowi placówki, z której przybyły dzieci lub ich opiekunowi.

Rozdział V – Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka w rodzinie

W przypadku uzyskania przez pracownika Muzeum informacji, że dziecko jest krzywdzone przez rodzinę lub istnieje takie podejrzenie, pracownik ma obowiązek przekazania uzyskanej informacji Dyrektorowi Muzeum lub osobie wyznaczonej przez Dyrektora. W przypadku ich nieobecności Dyrektorowi placówki, z której przybyły dzieci lub ich opiekunowi.

Rozdział VI – Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka przez pracownika placówki lub inne osoby dorosłe

1.  W przypadku stwierdzenia krzywdzenia dziecka przez pracownika Muzeum lub inne osoby dorosłe pracownik, który to zauważył ma obowiązek zgłoszenia tego faktu do Dyrektora Muzeum lub osoby przez niego wyznaczonej.

2.   Zgłoszona sprawa poddana jest wyjaśnieniu przez Dyrektora Muzeum.

3.   Dyrektor lub osoba przez niego wyznaczona podejmuje następujące działania:

1)   powołuje zespół interwencyjny, w skład którego wchodzą osoby przez niego powołane oraz pracownicy mający wiedzę o krzywdzony dziecku;

2)   przeprowadza z poszanowaniem godności i intymności rozmowę z pokrzywdzonym dzieckiem;

3)   przeprowadza rozmowę z innymi osobami, które pomogą w ocenie sytuacji;

4)   powiadamia rodziców lub opiekunów prawnych pokrzywdzonego dziecka;

5)   sporządza notatkę według ustalonego wzoru.

4.    Zespół interwencyjny, aby wyeliminować zachowania niepożądane, opracowuje plan pomocy i plan naprawczy, biorąc pod uwagę incydentalność, powtarzalność i nasilenie sytuacji przemocy. Dokonuje analizy pozycji ofiary, sprawcy i świadka w grupie rówieśniczej. Ocenia sytuację w kontekście środowiska rodzinnego dziecka.

5.    Wszystkie działania przewidziane w planie pomocy dziecku mają na celu zapewnienie dziecku bezpieczeństwa i wsparcia w czasie pobytu w muzeum.               

6.    Plan pomocy dziecku powinien zawierać wskazania dotyczące:

1)   podjęcia działań przez Muzeum w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiednich instytucji,

2)   formy wsparcia, jakie Muzeum może zaoferować dziecku.

7.     Dyrektor powołuje zespół interwencyjny w skład którego wchodzą osoby przez niego powołane oraz pracownicy mający wiedzę o krzywdzony dziecku.

8.   Wyznaczony pracownik monitoruje i relacjonuje Dyrektorowi oraz opiekunom przebieg realizacji planu.

Rozdział VII – Procedury interwencji w przypadku krzywdzenia dziecka przez pracownika placówki lub inne osoby dorosłe

1.    Dane osobowe dziecka podlegają ochronie na zasadach określonych w Systemie Bezpieczeństwa Danych Osobowych obowiązującym w Muzeum będących zgodnych z wymaganiami Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

2. Do przetwarzania danych osobowych dopuszczeni są tylko pracownicy posiadający nadane upoważnienie do przetwarzania danych osobowych.

3. Dane osobowe dziecka są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów.

4. Pracownik Muzeum jest uprawniony do przetwarzania danych osobowych dziecka i udostępniania tych danych w ramach zespołu interdyscyplinarnego, powołanego w trybie Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

5. Pracownik Muzeum może wykorzystać informacje o dziecku w celach szkoleniowych lub edukacyjnych wyłącznie z zachowaniem anonimowości dziecka oraz w sposób uniemożliwiający identyfikację dziecka.

6.  Pracownik Muzeum nie udostępnia przedstawicielom mediów informacji o dziecku ani jego opiekunie.

7. Pracownik Muzeum, w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, może skontaktować się z opiekunem dziecka i poprosić go o pisemne wyrażenie zgody na podanie jego danych kontaktowych przedstawicielom mediów. W przypadku posiadania pisemnej zgody, pracownik Muzeum podaje przedstawicielowi mediów dane kontaktowe do opiekuna dziecka.

8.   Pracownik Muzeum nie kontaktuje przedstawicieli mediów z dziećmi.

9.  Pracownik Muzeum nie wypowiada się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie dziecka lub jego opiekuna. Zakaz ten dotyczy także sytuacji, gdy pracownik Muzeum jest przeświadczony, że jego wypowiedź nie jest w żaden sposób utrwalana.

10. Pracownik Muzeum, w wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach, może wypowiedzieć się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie dziecka lub jego opiekuna – po wyrażeniu pisemnej zgody przez opiekuna dziecka.

11. W celu realizacji materiału medialnego można udostępnić mediom wybrane pomieszczenia Muzeum. Decyzję w sprawie udostępnienia pomieszczeń podejmuje Dyrektor lub osoba go zastępująca.

12. Dyrektor Muzeum, podejmując decyzję, o której mowa w punkcie poprzedzającym, poleca pracownikom Muzeum przygotować wybrane pomieszczenie instytucji w celu realizacji materiału medialnego w taki sposób , by uniemożliwić filmowanie przebywających na terenie Muzeum dzieci.

Rozdział VIII – Zasady ochrony wizerunku dziecka

1. Muzeum, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka.

1. Pracownikowi Muzeum nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) na terenie Muzeum bez pisemnej zgody opiekuna dziecka.
2. Przed każdymi zajęciami pozyskiwane są pisemne zgody Opiekunów prawnych na publikację wizerunku dzieci na potrzeby dokumentacji fotograficznej działań podejmowanych przez Muzeum. W miarę możliwości fotografowane są grupy dzieci a nie pojedyncze osoby.
3. Opiekunowie prawni małoletnich informowani są do czego wykorzystane zostaną zdjęcia/nagrania i w jakim kontekście, jak będą przechowywane te dane i jakie potencjalne ryzyko wiąże się z publikacją zdjęć/nagrań online. Zdjęcia i nagrania nie są podpisywane informacjami identyfikującymi małoletniego z imienia i nazwiska.
4. Zdjęcia i nagrania uczniów są przechowywane w mediach społecznościowych.
5. Nie dopuszczalne jest przechowywanie zdjęć i nagrań z wizerunkiem dzieci na nośnikach nieszyfrowanych lub mobilnych (telefonach komórkowych i pendrive).
6. W przypadku niewyrażenia przez dziecko lub Opiekuna prawnego zgody na utrwalenie wizerunku dziecka, będziemy respektować ich decyzję. Z tymi osobami z wyprzedzeniem ustalimy z Opiekunami prawnymi i dziećmi, w jaki sposób osoba rejestrująca wydarzenie będzie mogła zidentyfikować dziecko, aby nie utrwalać jego wizerunku na zdjęciach indywidualnych i grupowych. Rozwiązanie, jakie przyjmiemy, nie będzie wykluczające dla dziecka, którego wizerunek nie powinien być rejestrowany.

2. W celu uzyskania zgody opiekuna dziecka na utrwalanie wizerunku dziecka, pracownik Muzeum może skontaktować się z opiekunem dziecka i ustalić procedurę uzyskania w formie pisemnej zgody. Niedopuszczalne jest podanie przedstawicielowi mediów danych kontaktowych do opiekuna dziecka – bez wiedzy i pisemnej zgody opiekuna.

3. Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza, zgoda opiekunów na utrwalanie wizerunku dziecka nie jest wymagana.

4. Upublicznianie  przez pracownika Muzeum wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego dziecka.

5. Pisemna zgoda, o której mowa w ust. 1 powinna zawierać informację, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystany (np. że umieszczony zostanie na stronie www.youtube.pl w celach promocyjnych).

Rozdział IX – Wytyczne dotyczące utrwalania wizerunku dziecka (zdjęcia, filmy) i ich publikowania

1.   Wszystkie dzieci muszą być ubrane.

2.  Zarejestrowane obrazy powinny się koncentrować na czynnościach wykonywanych przez dzieci  i w miarę możliwości przedstawiać grupy dzieci, a nie pojedyncze osoby.

3.   Upewnij się, że fotograf lub osoba filmująca nie spędza czasu z dziećmi ani nie ma do nich dostępu bez nadzoru.

4.  Wszelkie podejrzenia i problemy dotyczące nieodpowiednich wizerunków dzieci należy zgłaszać i rejestrować, podobnie jak inne niepokojące sygnały, dotyczące zagrożenia bezpieczeństwa dzieci.

5.   Używaj tylko imion dzieci, nie ujawniaj zbyt wielu szczegółów dotyczących miejsca zamieszkania czy zainteresowań.

1. Zapytaj dziecko o zgodę na wykorzystanie jego wizerunku.
2. Potwierdź zgodę u rodziców lub opiekunów prawnych w formie pisemnej.

6.   Poproś specjalistów o radę w sprawie zamieszczenia obrazów dzieci na stronie internetowej – zarezerwuj czas na obróbkę zdjęć przed  zamieszczeniem ich na stronie internetowej. Jeżeli filmy   pochodzą z serwera twojej instytucji, to materiał ten może być pobierany, dlatego zaleca się korzystanie z niezależnego serwera.       

Rozdział X – Naruszenie prywatności

1. Informacja o zagrożeniu naruszeniem prywatności w Muzeum powinna zostać niezwłocznie przekazana administratorowi systemów informatycznych i Dyrektorowi, którzy podejmują natychmiastowe działania w celu zabezpieczenia danych i ograniczenia dalszego dostępu do informacji niejawnych.
2. Następnie należy ustalić okoliczności zdarzenia, poprzez dokładne udokumentowanie pozyskanych informacji.
3. W przypadku poważniejszych zagrożeń i w sytuacji, gdy naruszenie prywatności jest spowodowane przez osoby spoza Muzeum, należy nawiązać współpracę z organami ścigania.
4. Wszystkie wycieki informacji zgłaszane są do Inspektora Ochrony Danych, który przeprowadza postępowanie wyjaśniające dane naruszenie.
5. Osoba wskazana przez Dyrektora Muzeum powiadamia osoby dotknięte zdarzeniem (których dane osobowe wyciekły) o sytuacji, by podjęły indywidualne środki zaradcze. 

Rozdział XI – Cyberprzemoc

1. Małoletni, który stał się ofiarą lub świadkiem cyberprzemocy (wyśmiewania, poniżania przy użyciu technologii cyfrowych, obraźliwych komentarzy, rozpowszechniania wizerunku, manipulowania zdjęciami itp.) powinien zgłosić sytuację do pracownika Muzeum. Zgłoszenia może dokonać także świadek cyberprzemocy.
2. Pracownik Muzeum, do którego dotarła informacja próbuje ustalić okoliczności zdarzenia, zebrać dowody w postaci zrzutów ekranu, wiadomości, komentarzy, zdjęć, adresów stron internetowych. Zebrane materiały przekazywane są osobie wyznaczonej przez Dyrektora Muzeum, która wykonuje Protokół interwencji.
3. O zdarzeniu poinformowani zostają opiekunowie prawni, którzy wspólnie z administratorem sieci i koordynatorem ds. standardów ustalają, czy sytuacja wymaga powiadomienia organów ścigania i czy odpowiedzialnym za to będzie opiekun prawny czy Muzeum.
4. Dyrektor Muzeum nawiązuje kontakt ze szkołą, do której uczęszcza dziecko, gdzie pedagog/psycholog szkolny udziela pomocy psychologiczno-pedagogicznej ofierze, wyjaśniając również rolę szkoły w przeciwdziałaniu zjawisku cyberprzemocy i kolejne etapy postępowania szkoły.

Rozdział XII – Język i równe traktowanie

1.  Personel Muzeum:

• zawsze zwraca się do dziecka po imieniu
• mówi do dziecka spokojnie, nie podnosi głosu
• używa języka zrozumiałego dla dziecka, a zarazem poprawnego pod względem reguł językowych
• nie używa słów i wyrażeń niecenzuralnych
• nie etykietuje dziecka, nie ośmiesza go i nie upokarza
• nie używa wobec dziecka przemocy psychicznej, nie grozi dziecku i nie straszy, aby uzyskać posłuszeństwo.
• uprzedza dziecko  o wszystkich swoich wobec niego zamierzeniach – nie stawia dziecka wobec tzw. faktów dokonanych
• nie ocenia postepowania rodziców dziecka w jego obecności
• nigdy nie pozostawia dziecka bez wyjaśnienia – tłumaczy swoje decyzje
• nigdy nie pozostaje obojętnym na wyrażoną przez dziecko chęć nawiązania kontaktu, rozmowy

2. Dyrektor powołuje zespół interwencyjny w skład którego wchodzą osoby przez niego powołane oraz pracownicy mający wiedzę o krzywdzony dziecku.

Rozdział XIII – Zasady bezpiecznych relacji pracownik Muzeum – dziecko

1.   W sytuacji zajęć i zabaw pracownik Muzeum ma prawo pomagać dziecku w wykonywaniu zadań manualnych tylko za zgodą dziecka.

2.   W sytuacji zagrożenia wypadkiem, kontuzją, urazem itp. pracownik Muzeum ma prawo:

1. zdecydowanie, ale nie gwałtownie odsunąć dziecko od źródła zagrożenia;
2. wyprowadzić dziecko w bezpieczne miejsce;
3. stanowczo, ale nie gwałtownie odebrać dziecku przedmiot zagrażający jego zdrowiu;
4. o ile okoliczności pozwolą, powinien wyjaśnić dziecku przyczyny swoich działań;
5. pomóc dziecku przy zdejmowaniu i zakładaniu odzieży wierzchniej – tylko za jego zgodą;
6. wszystkie dzieci traktuje jednakowo, bez względu na kolor skóry, pochodzenie, środowisko społeczne, tradycje kulturowe i religijne, stan zdrowia, wygląd, zachowanie itp.

Rozdział XIV – Monitoring stosowania polityki

1. Dyrektor Muzeum wyznacza specjalistę ds. administracji i kadr Monikę Roguską jako osobę odpowiedzialną za Politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem w Muzeum.

2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji polityki, za reagowanie na sygnały naruszenia polityki oraz za proponowanie zmian w polityce.

3.  Osoba, o której mowa w pkt. 1 niniejszego paragrafu, przeprowadza wśród pracowników Muzeum raz na rok ankietę monitorującą poziom polityki – „Monitoring Standardów”. Wzór ankiety stanowi załącznik nr 1 do niniejszej polityki.

4.   W ankiecie pracownicy Muzeum mogą proponować zmiany polityki oraz wskazywać naruszenia polityki w Muzeum.

5.   Osoba, o której mowa w pkt. 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania wypełnionych przez pracowników Muzeum ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje dyrektorowi Muzeum.

6.   Dyrektor wprowadza do polityki niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom Muzeum nowe  brzmienie polityki.

7. Każdy pracownik Muzeum składa oświadczenie na piśmie o tym, że nie był skazany za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajowości i przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę małoletniego oraz, że nie toczy się przeciwko niemu żadne postępowanie karne ani dyscyplinarne w tym zakresie. Oświadczenie stanowi załącznik nr 2 do niniejszej polityki.

Rozdział XV – Przepisy końcowe

1.   Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.

2.  Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla pracowników Muzeum, w szczególności poprzez zapoznanie się z jej treścią i złożenie podpisu, potwierdzającego przyjęcie Polityki ochrony dzieci przed krzywdzeniem do stosowania i przestrzegania w Muzeum Ziemi Mińskiej w Mińsku Mazowieckim.