Urodził się 17 kwietnia 1893 r. w Kozienicach. Syn Stanisława, inżyniera, i Marii ze Świętalskich.

Uczył się w szkole w Radomiu, a następnie w Szkole Mechaniczno-Technicznej Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie, po czym studiował na politechnice w Leodium. 

Członek Związku Walki Czynnej (sekcja akademicka) i Związku Strzeleckiego. Uczestnik kursu oficerskiego w Stróży (sierpień 1913 r.). W lipcu 1914 r. uczestniczył w kursie instruktorskim w krakowskich Oleandrach.

3 sierpnia 1914 r. w stopniu kpr. przydzielony do II plutonu 1 kompanii kadrowej, z którą 6 sierpnia wyruszył w pole ps. „Młot”. 15 sierpnia przeszedł do oddziału kawalerii Władysława Prażmowskiego-Beliny (potem 1 pułk ułanów LP). W jego składzie przeszedł całą kampanię legionową, był kilkakrotnie ranny. W stopniu wachm. służył w 4 i 2 szwadronie 1 pułku ułanów LP. Był słuchaczem szkoły oficerskiej pułku (5 lutego-31 marca 1917).

Po kryzysie przysięgowym w Legionach w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. 

Zwolniony, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Mianowany 2 grudnia ppor. kaw., służył w 7 pułku ułanów. Uczestniczył w walkach z bolszewikami, podczas których w kwietniu 1919 r. został ranny. W sierpniu 1919 r. na wniosek Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przeniesiony do rezerwy.

Został komendantem policji w pow. Siedlce i jednocześnie sprawował funkcje szefa lokalnej ekspozytury Oddziału II Sztabu Generalnego.

Latem 1920 r. powrócił do służby czynnej w Wojsku Polskim. Był oficerem 7 pułku ułanów oraz (czasowo) służył w Dowództwie Okręgu Generalnego Lublin.

Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919 r., służył w 24 pułku ułanów (1923). W 1924 r. pozostawał w stanie nieczynnym, jako oficer 7 pułku ułanów często pełnił służbę przy marsz. Józefie Piłsudskim w Sulejówku. W 1926 r. przeniesiony do 26 pułku ułanów. W pułku tym służył do marca marcu 1927 r. Przeniesiony do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, 30 kwietnia 1930 r. przeszedł w stan spoczynku.

W latach 1928-1929 był starostą powiatowym w Makowie Mazowieckim, od 11 września 1929 r. w Baranowiczach i Wilejce (1932-1934 r.). W 1935 r. naczelnik wydziału w Zarządzie Miejskim Warszawy, po czym od 1936 r. starosta powiatowy w Przasnyszu.

Działacz Związku Legionistów Polskich (od 1934 r. zastępca członka zarządu Koła „Beliniaków”) i Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny.

Podczas kampanii 1939 r. aresztowany przez Sowietów w Mirgoszczy Małej na Wołyniu. Więziony w Dubnie i Łucku, po czym przewieziony do obozu jenieckiego w Kozielsku.

Wywieziony z obozu na podstawie listy nr 014 z 4 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Żonaty z Hanną Sowińską, miał syna Adama i córkę Jadwigę zamężną Fenglerską.

Jest patronem ulicy w Przasnyszu, upamiętniony Dębem Pamięci w Ostródzie i Przasnyszu, jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976;T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; Księga dziejów 7 Pułku Ułanów Lubelskich im. Generała Kazimierza Sosnkowskiego, Londyn 1969; J.M. Majchrowski, Pierwsza Kompania Kadrowa. Portret oddziału, Kraków 2014;„Monitor Polski”1931,  nr 64; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; T. S[itkiewicz], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1989 nr 2.