Urodził się 11 lipca 1889 r. w m. Vilimov na terenie Czech. Syn Czesława i Tekli z Grabowskich. 

Od 1909 r. służył w armii austro-węgierskiej. Ukończył Akademię Wojskową w Neustadt.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Początkowo dowodził stacją taborową w Kielcach, po czym służył w 5 puł m.in. w Mińsku Mazowieckim. W składzie pułku uczestniczył w walkach z lat 1919-1920. Od czerwca 1919 r. był dowódcą szwadronu technicznego, a potem dowódcą II dyonu.

W 1921 r. ukończył kurs w Centralnej Szkole Jazdy w Grudziądzu. Zweryfikowany jako rtm. kaw. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Był dowódcą szwadronu, p.o. dowódcy I dyonu (1923). Ukończył kursy specjalistyczne w Centralnej Szkole Jazdy w Grudziądzu i Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. 9 stycznia 1925 r. został dowódcą szwadronu zapasowego 5 puł, a w następnym miesiącu kwatermistrzem pułku. Ze względu na stan zdrowia w 1927 r. przeniesiony w stan nieczynny, po czym 30 kwietnia 1930 r. przeniesiono go w stan spoczynku.

Był właścicielem majątku Drzewica koło Opoczna.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Żonaty (od 10 X 1931) z Zofią Łącką.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; L. Fabianowicz, Oficerowie 5 Pułku Ułanów Zasławskich zamordowani przez NKWD w 1940 roku, „Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej” 1997, nr 154; J. Garbaczewski, 5 Pułk Ułanów Zasławskich szkic historyczny do 1921 r., „Rocznik Mińskomazowiecki” 1994, zesz. 2; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.