Urodził się 2 kwietnia 1889 r. w Siennicy pow. Mińsk Mazowiecki. Syn Stanisława i Teofili z Czubowiczów.

Uczestnik strajku szkolnego (1905 r.). Ukończył gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie, po czym przez trzy lata studiował na Politechnice Lwowskiej.

Członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziale Józefa Piłsudskiego i Legionach Polskich. Początkowo był komendantem koszar w krakowskich Oleandrach, następnie od 1 października 1915 r. pełnił służbę w 1 pułku piechoty LP. W końcu roku przeszedł do pracy w Departamencie Wojskowym Naczelnego Komitetu Narodowego. Od listopada 1916 r. ponownie w 1 pułku piechoty LP. Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. W listopadzie 1917 r. przeniesiony do karnego obozu w Rastatt, a później był więziony w Werl.

Zwolniony w październiku 1918 r., służył w Polskiej Organizacji Wojskowej. Był komendantem okręgu IV w Łomży.

Od lutego 1919 r. w Wojsku Polskim. W okresie wojny 1919-1920 służył w 33 pułku piechoty, w Oddziale II Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa i w Oddziale II Frontu Mazowieckiego. W 1920 r. członek delegacji Polskiej Mieszanej Komisji Rozjemczej na Wschodzie. Po powrocie do kraju w Oddziale II 3 Armii.

W latach 1921-1922 attaché wojskowy w Pradze. Zweryfikowany jako kpt. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu nr II w Lublinie i w Oddziale II Sztabu Generalnego. Od 1924 do 1925 r. kierownik referatu wywiadowczego w dowództwie 13 Dywizji Piechoty. Od 28 czerwca 1926 r. w Korpusie Ochrony Pogranicza. Początkowo w sztabie 5, później 6 Brygady (II oficer sztabu). W 1927 r. został dowódcą 3 kompanii 21 baonu KOP w Niemenczynie. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., 26 kwietnia tego przeniesiony do dyspozycji Ministerstwa Skarbu, od 1929 r. szef Oddziału II Straży Granicznej. Posiadał stopień inspektora. 30 czerwca 1935 r. przeszedł w stan spoczynku.

Mieszkał w Krakowie.

Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Przez pewien czas sprawował funkcję tzw. starszego korpusu oficerskiego obozu.

Wywieziony na podstawie listy nr 058/3 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., złotym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na płk. 

Jest upamiętniony Dębem Pamięci na terenie Zespołu Szkół w Damnicy, jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

K. Banaszek, W.K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” 1931, nr 64; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; B. Szwedo, Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945 t. II (1914-1921) cz. 3, Leszno-Tarnobrzeg 2006; Za kratami więzień i drutami obozów t. 1, Warszawa 1927.