Urodził się 30 lipca 1906 r. w Transborze koło Latowicza. Syn Leona, rolnika, i Antoniny z Jarzębskich.

W latach 1920-1927 uczył się w Gimnazjum Męskim w Mińsku Mazowieckim, w którym uzyskał maturę. Podjął wówczas studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego i w 1936 r. otrzymał magisterium.

Pracował jako asystent w katedrze fizyki doświadczalnej prof. Stefana Pieńkowskiego i w 19308 r. obronił pisaną pod jego kierunkiem rozprawę doktorską.

Od 16 sierpnia 1930 do 26 czerwca 1931 r. odbywał służbę wojskową w Baonie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 6a w Rawie Ruskiej.  Odbył ćwiczenia w rezerwie w 22 pułku piechoty (1932, 1934, 1936). Z dniem 1 stycznia 1933 r. mianowany ppor. rez. piech. Od 1937 r. był przydzielony do 71 pułku piechoty.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 029/4 z 13 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. W 1943 r. jego zwłoki zidentyfikowano (nr 3054); znaleziono przy nich trzy pocztówki.

Pośmiertnie (2007) awansował na por.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; J. K[iński], w: Pro memoria, 1995, nr 1-2; Rocznik oficerski rezerw 1934.