Urodził się 29 sierpnia 1895 r. w Ufie. Syn Lucjana. 

Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. rez. kaw. ze starszeństwem z 1 stycznia 1921 r., został zatrzymany w służbie czynnej. Służył w 2 pułku ułanów (1923, 1924). Przemianowany na oficera służby stałej, pozostawał w kadrze oficerów kawalerii (11928). Co najmniej od 1930 do 1932 r. pełnił służbę w 7 pułku ułanów w Mińsku Mazowieckim. Przeniesiony do 6 pułku strzelców konnych, a potem do 15 pułku ułanów, 19 marca 1939 r. awansował na kpt. adm. Pozostawał wówczas na kursie specjalistycznym. 

Podczas kampanii 1939 r. do 7 września był adiutantem Ośrodka Zapasowego Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; Księga dziejów 7 Pułku Ułanów Lubelskich im. Generała Kazimierza Sosnkowskiego, Londyn 1969; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.