Urodził się 8 lutego 1910 r. w Dzielniku koło Siennicy. Syn Andrzeja i Franciszki z Sontorków.

Kształcił się w seminarium nauczycielskim w Siennicy, a następnie (w latach 1930-1932) w Państwowym Seminarium Nauczycielskim im. Romualda Traugutta w Świsłoczy. Tu też uzyskał maturę i dyplom nauczyciela szkół powszechnych. 

Od 13 września 1932 do 18 lipca 1933 r. był elewem dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy przy 77 pułku piechoty. Odbył ćwiczenia wojskowe w rezerwie w 77 pułku piechoty w 1934 i 1935 r. Z dniem 1 stycznia 1936 r. mianowany ppor. rez. piech. W 1937 r. szkolił siew rezerwie w 86 pułku piechoty.

Od 1935 r. mieszkał i pracował jako nauczyciel w Hłotach i Halinowie pow. Dzisna.

W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy z 2 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. W 1943 r. jego zwłoki zidentyfikowano (nr 2227); znaleziono przy nich książeczkę PKO, pocztówkę, fotografię, medalik, kwit depozytowy.

Pośmiertnie (2007) awansował na por.

Jego pamięci poświęcono tabliczkę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; U. O[lech], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” 1990, nr 1-2; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939, Kraków 2003.